گام بلند ایران برای پرتاب ماهواره و توسعه ماهواره بر‌ها
تاریخ انتشار: ۸ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۶۲۵۴۰۴
به گزارش خبرگزاری صداوسیما، شبکه خبر در برنامه گفتگوی ویژه خبری جزئیات این دستاورد را با آقای سیداحمد حسینی، سخنگوی فضایی وزارت دفاع و آقای حسن سالاریه، رئيس سازمان فضایی ایران بررسی کرد.
سؤال: آقای دکتر حسینی، درخصوص ویژگی این پرتاب توضیح بفرمایید، خاطرم است در سال ۱۴۰۰ وقتی که آزمایش ماهواره بر سیمرغ انجام می‌شد، آن زمان در مصاحبه خودتان اعلام کردید ما داریم آماده می‌شویم برای اینکه چند ماهواره را با ماهواره بر سیمرغ به فضا پرتاب کنیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
حسینی: می‌دانید برنامه فضایی کشور در غالب یک برنامه منسجم و طرح ریزی شده و هدایت کلان شورای عالی فضایی کشور دنبال میشود و در این مجموعه برنامه، مجموعه وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح، نقش خاص خودش را دارد، متولی توسعه ماهواره بر‌های سنگین است. کلاس‌های متعددی از ماهواره بر‌ها در سازمان هوا و فضای وزارت دفاع درحال توسعه است. در حوزه ماهواره بر‌های سوخت مایع ما ماهواره بر سفیر را قبلاً داشتیم که چهار بار پرتاب ماهواره به صورت موفق توسط این ماهواره بر انجام شد و در ادامه سکوی جدید ماهواره بر ما که سیمرغ است تعریف شد، به موازات این سکو ماهواره بر ترکیبی ذوالجناح که دو مرحله سوخت جامد و یک مرحله سوخت مایع را شامل میشود، درحال تکامل است و تست‌های تحقیقاتی خودش را طی می‌کند. اما به صورت ویژه بخواهم راجع به سیمرغ خدمت شما توضیح بدهم، این ماهواره بر تا الان چند پرتاب تحقیقاتی داشته است، پرتاب‌های زیرمداری خودش را طی کرده است و پرتاب‌های تحقیقاتی و از حدود دو سال گذشته همانطور که فرمودید با توجه به روند فناوری فضایی در دنیا که به سمت تعداد بیشتر ماهواره در یک پرتاب و ارزان سازی پرتاب‌ها و به سمت ماهواره بر‌های سنگین‌تر دارد حرکت می‌کند. امروزه بیش از ۹۰ درصد ماهواره‌ها توسط ماهواره بر‌های سنگین در مدار قرار می‌گیرد و قاعدتاً مطابق برنامه مصوب فضایی کشور مجموعه وزارت دفاع و سازمان صنایع هوا و فضا باید در این مسیر حرکت کند مطابق برنامه و اولین قدم در این پرتاب چندگانه ماهواره بر سیمرغ تعریف شد با سه ماهواره به صورت همزمان. ماهواره‌ها هم در مجموعه‌های ماهواره ساز ما در وزارت ارتباطات، سازمان فضایی و پژوهشگاه فضایی کشور درحال توسعه هستند و هم در مجموعه شرکت صا ایران وزارت دفاع، تعدادی زیادی ماهواره در کلاس‌های مختلف الان درحال توسعه است، چه ماهواره‌های متوسط و چه ماهواره‌های کوچک و نانو ماهواره‌ها درحال توسعه است که در این پرتاب یک ماهواره ماهواره اصلی از مجموعه پژوهشگاه فضایی وزارت ارتباطات و دو نوع ماهواره از مجموعه صا ایران وزارت دفاع در برنامه پرتاب بود و به حول و قوه الهی با ارتقا‌هایی که در ماهواره بر سیمرغ انجام شده بود طی دو سال اخیر و بهینه سازی‌هایی که انجام شده بود، چه در حوزه پیش رانش و چه در حوزه‌های دیگر ما توانستیم در پرتابی که بامداد امروز انجام شد، این سه ماهواره را به صورت همزمان در مدار قرار بدهیم، مداری که تعریف شده بود یک مدار بیضوی با هزیز حدود ۴۵۰ کیلومتر و اوج هزار و ۱۱۰ کیلومتر بود. اولین بار ما توانستیم به جز پرتاب چندگانه که سه ماهواره به صورت همزمان در مدار قرار گرفت، به ارتفاع بالای هزار کیلومتر در اوج مدارمان دست پیدا کنیم و مسیر ارتقای این ماهواره بر تعریف شده است، خود این ماهواره بر می‌تواند در آینده پرتاب‌های متعددی را چه در غالب پرتاب‌های تک ماهواره ای، ماهواره‌هایی تا وزن ۲۵۰ کیلوگرم را می‌تواند ماهواره بر سیمرغ در مدار لئو قرار بدهد یا چندین ماهواره کوچک را به صورت همزمان می‌تواند در مدار قرار بدهد و ارتقا‌های بعدی که برای ماهواره بر‌های سنگین ما سوخت مایع تعریف شده است در قدم‌های بعدی بعد از سیمرغ ماهواره بر سریع تعریف شده است که یک مرحله به سیمرغ اضافه میشود، سیمرغ ما ماهواره بر دومرحله است، خانواده بعدی سریر خواهد بود، یک ماهواره بر سه مرحله‌ای که قابلیت حول و هوش یک و نیم تن محموله را در مدار لئو خواهد داشت و گامی خواهد بود برای اینکه ما بتوانیم به سمت مدارات بالاتر و تا ۳۶ هزار کیلومتری حرکت کنیم؛ بنابراین در مجموعه وزارت دفاع، مجموعه‌ای از فناوری‌های هم در حوزه پرتاب که به نوعی گلوگاه یا آن نقطه کلیدی دستیابی به فضا است، تعریف شده است و با قوت درحال دنبال کردن است، هم در حوزه ماهواره ها، کلاس‌های مختلف ماهواره در مجموعه شرکت صا ایران وزارت و هم در حوزه ایستگاه‌های زمینی، مجموعه سازمان جغرافیایی وزارت دفاع در حوزه‌های دانشی، مجموعه دانشگاه مالک اشتر که در همین نانو ماهواره‌ها کمک قابل توجهی را در مسیر توسعه ماهواره‌ها انجام داده اند و این زنجیره درحال تکامل است و ما امیدواریم که با توانمندی که درحال توسعه است، بتوانیم تمام نیازمندی‌هایی که درحال حاضر ماهواره ساز‌ها دارند و توسط سازمان محترم فضایی کشور در غالب برنامه تدوین شده و نیازمندی‌های آن به مجموعه ما اعلام شده است، انشاالله بتوانیم در آینده‌ای نزدیک برای پرتاب این مجموعه ماهواره‌ها به صورت کامل با توان بومی انشاالله اقدام کنیم.
سؤال: در مورد ماهواره بر سریر هم توضیح دادید که در بخش بعدی به این موضوع بیشتر خواهیم پرداخت. آقای دکتر سالاریه، درخصوص ماهواره‌هایی که امروز ارسال شد و مأموریت‌هایی که بعهده آنها است، توضیح می‌فرمایید. ماهواره مهتا شما امروز اعلام کردید که مثل ماهواره ثریا که هفته پیش هشت روز پیش پرتاب شد و آن هم یکی از موفقیت‌ها برای متخصصان برای صنعت فضایی است، ماهواره تحقیقاتی است. در مورد ماهواره مهتا، مأموریتی که دارد، ماهواره‌های دیگر که انجام شده است، دو ماهواره دیگر، مأموریت هایشان را توضیح می‌فرمایید. در مورد ارسال داده به زمین از صبح تا الان هم می‌فرمایید داده‌ها رسیده است یا خیر؟
سالاریه: ماهواره مهتا مشایه ماهواره ثریا یک ماهواره تحقیقاتی در حوزه مخابرات است، البته تفاوت‌هایی می‌کند هم در باند فرکانسی که کار می‌کند، ارسال و دریافت داده در باند s است و تکنولوژی‌هایی مثل استفاده از حسگر‌های دوزمتر برای اندازه گیری تشعشعات در فضا و همچنین اثر عمر تشعشعات روی عمر قطعات و تجهیزات، به هر حال این ماهواره مورد استفاده قرار می‌گیرد. ماهواره‌های تحقیقاتی مأموریت اصلی شان بعد از تست و آزمون عملکرد صحیح پرتاب گر در مدارگذاری با آن مختصاتی که تعریف میشود، تست عملکرد زیرسامانه ها، تجهیزات و سامانه‌های توسعه پیدا کرده، توسط بخش خصوصی یا پژوهشگاه‌های ما جزء تکالیف جدی آنها است که ماهواره مهتا در پژوهشگاه فضایی ایران کار تحقیقات و توسعه آن انجام شده است، از همین نوع است مثل ماهواره ثریا. تکنولوژی‌های مختلفی مثل تکنولوژی‌های شارژ و دشارژ باتری توسط سلول‌های خورشیدی، مدیریت توان، مدیریت داده، کامپیوتر پرواز، بحث‌های مربوط به مخابرات و ارسال و دریافت داده و بسیار دیگر از زیرسیستم‌های ریز و درشتی که در داخل یک ماهواره برای بار نخست استفاده میشود، علاوه بر آن تست‌هایی که در سطح زمین زده میشود، باید حتماً در مدار هم مورد تست آزمون قرار بگیرد. سازمان فضایی، پژوهشگاه فضایی و سایر نهاد‌هایی که متولی حوزه فضایی و حوزه ماهواره هستند، دنبال رسیدن به ماهواره‌های عملیاتی است. یک ماهواره عملیاتی باید بداند اشکال و ایراد در یک بازه زمانی طولانی در مدار بتواند عملیات انجام بدهد و خدمات ارائه بدهد. طبیعتاً اگر تجهیزات و زیرسامانه‌هایی که توسعه پیدا کرده می‌شوند، اگر اشکال فنی داشته باشند و در مدار عملکرد درستی نداشته باشند و طراحی‌ها ایراد داشته باشد، این عمر ماهواره به شدت افت پیدا می‌کند و توسط اینگونه ماهواره که معمولاً ماهواره سبک وزن و نسبتاً ارزان قیمتی هم هستند، میشود خیلی از این زیرسامانه‌ها و تجهیزات توسعه یافته را مورد آزمون قرار داد. دو ماهواره کیهان و ماهواره هاتف هم از همین قاعده هستند و هر دو جزء کلاس ماهواره‌های مخابراتی هستند البته با اهداف تحقیقاتی خاصی هر کدام تعریف شده اند در حوزه کمک ناوبری و افزایش دقت تعیین موقعیت یا ناوبری، ماهواره کیهان مورد استفاده قرار می‌گیرد باز از تکنولوژی‌های تحقیقاتی جدید است که در کشور ما نیاز داریم به همچنین ماهواره‌هایی و همچنین ماهواره هاتف که به نوعی اولین تکنولوژی‌های‌ای او تی یا اینترنت اشیاء یا مخابرات باند باریک در این ماهواره مورد تست و آزمون قرار می‌گیرد. با قرار گرفتن این ماهواره‌ها در مدار و ارتباطاتی که به صورت روزانه با این ماهواره‌ها گرفته میشود، وضعیت سلامت تک تک زیرسیستم‌ها مورد ارزیابی قرار می‌گیرد، اگر اشکالاتی در نحوه ارتباطات، نحوه تعامل با ماهواره، عملکرد ماهواره، نقطه ضعفی در برابر تشعشعات در برابر حرارت، در برابر عملکرد و آن بازدهی داشته باشیم، طبیعتاً توسط متخصصین ما بررسی میشود. با شبیه سازی‌هایی که انجام می‌دهند، ایرادات طراحی درمی آید و با پرتاب‌های تحقیقاتی که در آتی ما خواهیم داشت به همین منوال انشاالله، این ایرادات رفع شده مجدداً مورد تست و ارزیابی قرار می‌گیرند. حتماً دوستان عزیز که در حوزه فضایی دنبال می‌کنند، منظومه باند باریک موسوم به پروژه شهید سلیمانی را شنیده اند و به گوش شان در اخبار مختلف خورده است و توضیحاتی در مورد آن داده شده است. خود این منظومه اگر بعنوان یک منظومه عملیاتی این تست‌ها برای آن ضروری است یعنی هر کدام از تکنولوژی‌هایی که توسعه پیدا می‌کند باید اول توسط یک ماهواره ارزان قیمت مورد اطمینان قرار بگیرد، ایرادات آن رفع شود، بعضاً ممکن است یک یا دو یا سه بار تست‌هایی تکرار شوند و این خیلی امری طبیعی است. همانطور که می‌دانید مثلاً ماهواره بر قائم ۱۰۰ که هفته گذشته با موفقیت تست شد، سومین تست تحقیقاتی خودش را طی کرد. ما می‌گوییم تست تحقیقاتی، ماهواره سیمرغ، ورژن‌های ماهواره بر سیمرغ، ورژن‌های مختلف تحقیقاتی روی آن زده شده است که امروز ما می‌توانیم یک عملکرد موفق و مثبت از آن بگیریم. همین اتفاق در مورد صنعت ماهواره هم است و الان ماهواره‌های ما که در مدار قرار می‌گیرند، روز تولدشان است برای عملکرد صحیح. در مورد سیگنال، مهمترین نحوه ارتباط گرفتن با آن ماهواره در تست عملکرد و سلامت زیرسیستم‌ها همین سیگنال ماهواره است که دریافت میشود که حاوی اطلاعات بسیار ارزشمند و مفصلی است، حالا در باند‌های مختلف فرکانسی هم دریافت داریم و هم ارسال فرمان داریم، برای تست‌های مختلفی که باید انجام شود که ما هم معمولاً وقتی که این داده‌ها به سطح زمین می‌رسید، این سیگنال‌ها به سطح زمین می‌رسد، این سیگنال‌ها معمولاً یک کد می‌شوند، شناسایی می‌شوند، داده مربوطه از آنها استخراج میشود، انواع و اقسام فیلتر‌ها و فرآیند‌های مختلفی روی آن انجام میشود به صورت داده کاوی که بتوانیم محتوای مناسب داده را از آن استخراج کنیم و براساس آن به فراخور تصمیمات جدیدی برای ماهواره گرفته شود و دوباره این فرآیند اینقدر تکرار میشود تا پایان عمر ماهواره که آن دانش مربوطه ما در عمل در فضا محک بخورد.
سؤال: آقای سالاریه، الان ارسال داده برای این سه ماهواره انجام شده است؟
سالاریه: ما در مورد ماهواره مهتا داده اش را همان اول صبح گرفتیم، در مورد دو ماهواره دیگر هم به همین صورت درحال پیگیری هستیم. انشاالله طی رد‌های آتی، چون این ماهواره‌ها در طول مدت شبانه روز از منطقه ایران، دو، سه، چهار رد به صورت محدود دارند در عرض چند دقیقه درحال برقراری ارتباط هستیم، انشاالله به محض اینکه ارتباط برقرار شود، باز آن هم داده سلامت فرامین برای فرامین جدیدی که ارسال میشود، مرتباً پیگیری میشود و به صورت خبر‌های به صورت جزئی، کسانی که علاقمند باشند به اطلاع آنها از طریق سایت‌های مربوطه می‌رسانیم.
سوال: آقای دکتر حسینی در خصوص ماهواره بر سیمرغ توضیحاتی دادید، در خصوص نسل جدید آن هم اشاره کردید، به ظرفیت سیمرغ اشاره می‌کنید و ظرفیتی که در نسل جدید اشاره خواهد شد البته همه این توانمندی‌ها با تلاش متخصصانی هست که الان در صنعت فضایی دارد تربیت میشود و فکر می‌کنم تربیت نیروی انسانی یکی از اهداف مورد نظر در وزارت دفاع باشد درست است؟
حسینی: بله، من ابتدا راجع به ماهواره بر سیمرغ و روند توسعه در ادامه‌ی عرایض قبلی ام چند تا نکته عرض کنم، در واقع نسخه‌ای که امروز پرتاب شد به صورت اسمی توانمندی قراردادن ۲۵۰ کیلوگرم محموله را در ارتفاع ۵۰۰ کیلومتر دارد که حالا این ارتفاعات بسته به نیاز ماهواره ساز و تعریف ماموریتی که انجام میشود قابل تغییر هست. کما این که امروز در تعریف مدار، مدار بیضوی تعریف شد ولی در واقع ماهواره بر این توانمندی را دارد در نسخه‌ی بهینه شده‌ی ماهواره بر سیمرغ این توانمندی از ۲۵۰ به ۴۰۰ کیلو ارتقا داده میشود و یا این که یک ماهواره سبک‌تر را ما تا ارتفاع خیلی بالاتر بتوانیم انتقال بدهیم که یک ماموریت انتقال به ژئو هم تعریف شده در ...
سوال: آن هم سوختش مایع است؟
حسینی: بله با همین ماهواره بر سیمرغ ارتقاء یافته در سازمان صنایع هوافضای وزارت دفاع این کار انجام شده الان مراحل نهایی کار دارد طی میشود که ما بتوانیم یک محموله کوچک را تا ارتفاع و اوج نزدیک ۳۶ هزار کیلومتری انشاالله ارتقاء بدهیم با همین سکوی سیمرغی که ملاحظه فرمودید، عرض کردم میشود یک همچنین ماموریتی انجام داد یا با سیمرغ بهینه حدود ۴۰۰ کیلوگرم محموله را که می‌تواند شامل چندین ماهواره‌ی کوچک باشد در مدارات نزدیک زمین قرار داد.
سوال: سیمرغ بهینه با سریر فرق دارد؟
حسینی: بله، سیمرغ بهینه ترکیب و شکل ظاهری مشابه همین سیمرغی هست که پرواز آن را ملاحظه فرمودید منتها به لحاظ زمان سوزش و انرژی که پیشران‌های مرحله‌ی اول و دوم تامین می‌کنند یک مقدار متفاوت است و ارتقاء یافته است ولی کماکان ماهواره بر دو مرحله‌ای است، اما سریر یک ماهواره بر سه مرحله‌ای است یعنی یک مرحله اضافه میشود، ما در سیمرغ طول ماهواره بر مان حدود ۲۷ متر است و نیروی پیشران مان ۱۴۴ تن است، در سریر این طول به حدود ۳۵ متر ارتقاء پیدا می‌کند و یک کلاس جدیدی از ماهواره بر خواهد بود که قرارداد مربوطه اش با سازمان فضایی بسته شده و در مجموعه‌ی وزارت دفاع مراحل طراحی و توسعه آن، مراحل پایانی را دارد سپری می‌کند و انشاالله در آینده‌ی نزدیک وارد ساخت زیرمجموعه هایش خواهیم شد و امیدواریم در آینده‌ی نه چندان دور پرواز‌های تحقیقاتی اش را انشاالله شاهد باشیم که شروع میشود و د رگام‌های بعدی ماهواره بر فرمودید، ما برای حرکت به سمت ماهواره بر‌های سنگین که در دنیا الان تا چند ده تن محموله را در مدارات نزدیک زمین قرار می‌دهند ما باید به این سمت حرکت کنیم برای خودکفایی، برای کاهش هزینه، نقشه راه تعریف شده است، در گام اول یک ماهواره بر با توانمندی ۵ الی ۶ تن در مدار نزدیک زمین تعریف شده در قالب سروش یک و گام نهایی مان سروش ۲ که این قابلیت تا ۱۵ تن هم ارتقاء پیدا خواهد کرد این ماهواره بر‌های سنگین فعلا در مرحله‌ی توسعه‌ی فناوری است و توسعه‌ی زیرمجموعه‌ها و همکاری گسترده‌ای را مجموعه وزارت دفاع و سازمان صنایع هوافضا با شبکه‌ی دانشی و دانشگاه‌های کشور الان دارد انجام می‌دهد چند ده شرکت دانش بنیان در فرآیند توسعه‌ی فناوری‌های فضایی الان با ما در حال همکاری هستند و راجع به نیروی انسانی که فرمودید، الحمدالله در حال حاضر در مجموعه‌ی وزارت دفاع چه در حوزه ماهواره و چه در حوزه ماهواره بر و سایر حلقه‌های زنجیره‌ی فضایی پس از گذشت بیش از ۱۵ سال از اولین پرتابی که انجام شد نیروی انسانی خبره و کارآمد به صورت کاملا بومی این فرآیند توسعه فناوری فضایی را در دست اقدام دارد و ما هیچگونه وابستگی نداریم کما این که تمام این گام‌های بهینه سازی توسط همین دانشمندان داخلی و گمنام خودمان انجام شده، در ادامه انشاالله تعداد قابل توجهی از نخبه هایمان درگیر این فرآیند شدند و تعداد بیشتری در قالب‌های مختلف همکاری در این فرآیند درگیر خواهند بود، انشاالله حمایت لازم و منابع لازم توسط دولت محترم تخصیص داده بشود الان به لحاظ دانشی هیچ محدودیتی نداریم و انشاالله می‌توانیم با شتاب بسیار زیادی با تکیه بر توان داخلی و دانش داخلی خودمان این مسیر توسعه را انشاالله طی کنیم.
سوال: آقای دکتر سالاریه دو تا موضوع الان هست، یکی این که بر اساس سند توسعه صنعت فضایی که سال گذشته فکر کنم تصویب شد در گام اول ما باید می‌رسیدیم به مدار لئو، ۵۰۰ کیلومتر و ماهواره‌های سبک وزن را آنجا قرار می‌دادیم و یکسری زیرسامانه‌هایی هم آنجا قرار می‌دادیم می‌توانیم بگوییم الان نزدیک شدیم به آن هدف در کجای نقطه ایستادیم؟ یک تشبیه هم امروز شما کردید الان گفتید که ما الان یک آزمایشگاه فضایی داریم در این زمینه هم توضیح می‌فرمایید؟
سالاریه: ما در اخبار مختلف هم آمد، در اجرام حول و حوش ۵۰ کیلوگرم ماهواره بر‌های تثبیت شده‌ای داریم هم ماهواره بر قاصد هم ماهواره بر قائم صد، قائم صد تا اوزان اجرام نزدیک صد کیلوگرم برای مدار‌های ارتفاع پایین، مدار لئو، با عملیات موفق سیمرغ یک جشن و سرور و یک خوشحالی در دل همه‌ی محققین فضایی افتاد که ما یک پرتابگری را داریم که الان می‌تواند تا اوزان ۲۰۰-۲۵۰ کیلوگرم را در مدار لئو بگذارد که اگر بیاییم دقیق بشویم در برنامه‌ی فضایی کشور و برنامه‌ای که در دنیا هم دارد دنبال میشود، شاید بخش عمده‌ای از نیاز‌ها را این پرتابگر‌ها رفع می‌کند، اما ما باید برویم به سمت اجرام بالاتر، این که ما می‌گوییم تثبیت مدار لئو یعنی من پتانسیل این را داشته باشم که در اجرام بسیار بالا، در اجرام بالای چند ده تن هم، ۵ تن، ۱۰ تن هم بتوانم بار بگذارم در مدار لئو به دلیل این که معمولا در مدار‌های لئو ما از منظومه سازی استفاده می‌کنیم چه در بحث ارتباطات ماهواره‌ای و چه در بحث سنجش و سنجش از دور که معمولا یک ماهواره به تنهایی با توجه به آن دوره زمانی که دور زمین می‌چرخد به تنهایی برای این که بتوانیم استفاده بکنیم معمولا استفاده نمی‌شوند و چندین ماهواره در ساعت‌ها و در ایام مختلف روز باید از نقاط مختلف بتوانند عبور بکنند و این به معنی منظومه سازی است البته ما ماهواره‌های سنگین وزن‌تر با قابلیت‌هایی به مراتب بیشتر هم داریم ماهواره‌ها وقتی می‌روند به سمت کلاس ماهواره‌های رادیو تلویزیونی، طبیعتا باید ارتفاع برود بالا، چون لازم است که در یک نقطه‌ی خاصی ما پوشش داشته باشیم بعد برویم به سمت ارتفاع ۳۶ هزار کیلومتر، این جا هم باز ماهواره بر‌های سنگین وزنی که می‌توانند اجرام بالایی را در لئو بگذارند دوباره سر و کله شان پیدا میشود و قابل استفاده هستند منتها تفاوت این است که اجرام پایین‌ترین را می‌توانند در ارتفاع بالاتر بگذارند الان ما در شرایطی هستیم که در اجرام حول و حوش ۱۰۰، ۲۰۰ کیلوگرم ما به شرایط خیلی خوبی رسیدیم، در شرف تثبیت هستیم، چون من همیشه می‌گویم تثبیت زمانی اتفاق می‌افتد که ما با قابلیت اطمینان بسیار بالایی این کار را انجام بدهیم تکرار پذیری بالا برود یعنی ما باید بار‌ها و بار‌ها پرتاب‌ها را داشته باشیم با همین ماهواره‌های تحقیقاتی یا ماهواره‌های عملیاتی سبک وزن تا اطمینان کامل برسیم که دیگر می‌توانیم حتی سرویس‌ها، خدمات اقتصادی و فروش بین المللی برای خدمات پرتاب مان بدهیم، این در این خصوص.
در مورد تشبیهی که عرض کردم، کلا ما هر ماهواره‌ای که در مدار برای ما قرار می‌گیرد الان مثل یک آزمایشگاه می‌ماند ما در شرایط زمینی، در داخل محیط آزمایشگاه به هیچ وجه نمی‌توانیم تمام ویژگی‌های فضایی را شبیه سازی بکنیم، حتی تست‌هایی که می‌گذاریم در سیکل‌ها و دوره‌های مختلف گرم و سرد در خلاء باز تعداد محدود است، مثلا فرض کنید یک شبانه روز، دو شبانه روز، هفت شبانه روز ممکن است تست‌های مختلف بزند، ولی این که یک ماهواره در فضا قرار بگیرد و برای ما ماه‌ها در فضا باشد و شرایط مختلف و سخت فضایی را بر تک تک المان‌ها و تجهیرات آن ماهواره اثر بکند، چه شرایط دمایی، چه شرایط تشعشعی و مرتبا از طریق ارتباطاتی که با آن بگیریم بتوانیم در واقع عملیات بکنیم، تغییر بدهیم، بار‌ها و بار‌ها بتوانیم الگوریتم‌های کنترلی، الگوریتم‌های تحلیل داده را استفاده بکنیم داده‌هایی که آمده روی سطح زمین را تحلیل بکنیم و یا فرامین جدید الگوریتم‌های جدیدی را از پایین به بالا لود بکنیم روی کامپیوتر ماهواره و عملکرد ماهواره را ببینیم این در واقع یعنی یک آزمایشگاه یا یک شبیه ساز دیگر واقعا در مدار قرار گرفته، دیگر از شبیه سازی داخل کامپیوتر محیط آزمایشگاهی روی زمین نیست، زمان نامحدودی داریم، در مقایسه زمان بسیار زیادی داریم که می‌توانیم از ماهواره استفاده بکنیم و تک تک ماهواره‌های ما این ویژگی را دارند هر پرتابی برای ما یک آزمایشگاه است، هر ماهواره‌ای هم که در مدار قرار می‌گیرد برای ما آزمایشگاه است تا این که انشاالله بتوانیم به خدمات و ارائه‌ی سرویس اقتصادی صنعت فضایی برسیم انشاالله.
سوال: آقای دکتر سالاریه تا پایان سال باز هم پرتاب خواهیم داشت؟
سالاریه: بله انشاالله پرتاب داریم که بگذارید همچنان در شرایط سورپرایز مردم را نگه داریم
سوال: اقای حسینی گام بعدی که برای ماهواره بر‌ها در وزارت دفاع تعریف شده چیست؟
حسینی: ما انشاالله تثبیت ماهواره بر سیمرغ طی پرتاب‌های متوالی، به نتیجه رساندن و تثبیت ماهواره بر ذوالجناح و گام بعدی انشاالله ماهواره بر سریر، اولین پرتاب آزمایشی اش را انشاالله.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
کلیدواژه: ماهواره گفتگوی ویژه خبری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۶۲۵۴۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
از سینمای متفکر به فیلم های کمدی رسیدیم
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، وقتی عمیق و موشکافانه به موضوع نگاه کنیم، خواهیم دید تاثیر نامطلوب این ماجرا در دراز مدت به مراتب بیشتر از سودی است که حاصل سینما میشود؛ از گسترش نفوذ تفکر سرمایه‌داری تا محدود شدن سینمای ایران به ژانر کمدی ارائه تصویر نامناسب از سینمای ایران دردنیا و... بخشی از نتایج تبلیغات گسترده فیلم‌ها در شبکه‌های ماهواره است.
روزنامه اعتماد با محمدمهدی عسگرپور، رییس هیات‌مدیره خانه سینما در همین باره گفت‌وگویی انجام داده و نظرش را درباره تبلیغ فیلم‌ها در شبکه‌های ماهواره‌ای جویا شده است که ادامه می‌خوانید:
جناب عسگرپور! بحث درباره تبلیغات فیلم‌های سینمای ایران در شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی‌زبان، به امروز و دیروز و امسال و پارسال مربوط نمی‌شود و اصلا نکته جدیدی در سینمای ایران نیست، اما همانطور که می‌دانید این موضوع از سال گذشته رویکرد جدیدی پیدا کرده است، نظر شما درباره این موضوع چیست؟
همانطور که اشاره کردید، بحث تبلیغات در شبکه‌های ماهواره‌ای قدمت دارد، قبل‌تر محدودیت زیادی روی این تبلیغات اعمال می‌شد اما در حال حاضر این محدودیت‌ها ظاهرا کمتر شده است، این موضوع از جایی شروع شد که تهیه‌کنندگان، تولیدکننده‌ها و پخش‌کننده‌ها احساس کردند از کانال‌های داخلی برای معرفی فیلم‌شان به جایی نمی‌رسند و نمی‌توانند از امکانات داخلی که در گذشته کارایی داشت بهره ببرند، امکانات داخلی در گذشته کارایی داشت و محدودیت کمتر داشت اما در حال حاضر کارایی خیلی کمی دارد و در عوض محدودیت زیادی دارد، پس تصمیم گرفتند برای تبلیغات فیلم‌شان به دنبال امکاناتی باشند که کارایی داشته باشد. اگر نمودار این اتفاق را رسم کنید خودتان متوجه می‌شوید مجموعه‌ای از عوامل
در کنار هم قرار می‌گیرد و دست به دست هم می‌دهد تا فیلمساز به شبکه‌های ماهواره‌ای پناه ببرد. رویکردی که قبل‌تر تجربه نشده در حال حاضر این است که سینماگران از صداوسیما به عنوان بازوی تبلیغاتی نمی‌توانند بهره ببرند، ضمن اینکه اقبال به شبکه‌های صداوسیما هم کم است وازطرفی صدا وسیما عمدتا محصولات خاصی مدنظر دارد و برای همان فیلم‌ها تبلیغ می‌کنند از امکانات شهری هم که هیچ کمکی به سینماگران نمی رسد، برای سینماگران تنها امکان معرفی فیلم‌شان کانال‌های ماهواره‌ای باقی می‌ماند.
انگار تبلیغ فیلم‌ها برای یک تعداد فیلم است.
نکته مهمی که نباید از نظر دور داشت این است که تبلیغات ماهواره برای یک تعداد فیلم کاربرد دارد و برای دیگر فیلم‌ها شاید موفقیتی نداشته باشد.انگار که در و تخته با هم جور شده باشند فیلم‌های پرمخاطب در این شبکه‌ها تبلیغ می‌شوند، البته بده و بستانی هم این وسط صورت می‌گیرد و راه برای تبلیغ فیلم‌های کمدی بیشتر باز میشود، اینکه این مسیر تا کی ادامه دارد و در ادامه به چه شکلی صورت می‌گیرد، نمی‌شود پیش‌بینی کرد امافارغ از کیفیتی که فیلم‌ها دارند که ماآنهارا د وست داشته باشیم یا دوست نداشته باشیم هراثری امکان تبلیغ باید داشته باشد. صاحب اثرباید مسیری را برای معرفی محصولش باز کند وقتی در داخل کشورمان بیشتر امکانات و درها به روی فیلمسازان بسته است و فضای تبلیغات فیلم‌ها در خدمت یکسری محصولات مختص حاکمیت است راه‌چاره‌ای برای فیلمسازان باقی نمی‌ماند. به‌رغم اینکه مدیران دولتی (سینما) جلسات مکرر با مسوولان رسانه ملی بگذارند و از جلسات‌شان عکس بگیرند و تفاهمنامه هم امضا کنند اما در عمل می‌بینیم این تفاهم‌ها اجرایی نشده کما اینکه الان تعاملات به صفر نزدیک است.
بحث خروج سرمایه از کشور و هزینه‌ای که برای شبکه‌های ماهواره میشود دراین مسیر چقدر اهمیت دارد.
حتما موضوع مهمی است، حتما اگر تهیه‌کنندگان سینمای ایران امکانات داخلی کارآمد برای‌شان فراهم می‌شد، فضای داخل کشور را به تبلیغات در رسانه‌های خارج ترجیح می‌دادند. وقتی مجاری تبلیغ در داخل بسته و بی‌کیفیت میشود و از سوی دیگرتبلیغات در شبکه‌های ماهواره‌ای هزینه کمتر و کارایی بیشتر را متوجه صاحب اثر می‌کند، سینماگر خود به خود به خارج از کشور سوق داده میشود.
در لابه‌لای صحبت‌تان اشاره کردید که بده و بستانی بین تبلیغ فیلم‌ها و ماهواره‌ها صورت می‌گیرد. بیشتر در این خصوص توضیح می‌دهید؟
به این معنی که تبلیغات فیلم‌های ایرانی برای شبکه‌های ماهواره‌ای سود خوبی دارد، یعنی با افزایش مخاطب آنها همراه میشود، شما دقت کنید در چند سال اخیر صداوسیما که با افت مخاطب همراه بوده اما شبکه‌های ماهواره‌ای پرمخاطب‌تر شدند، کشور همسایه ما ترکیه در صادرات سریال رتبه بسیار بالایی دارد و این باعث میشود فعالیت‌ها در این کشور گسترش پیدا کند یا در کشور کره، در ساخت سریال‌های پرمخاطب موفق بوده. وقتی شبکه‌های ماهواره‌ای اقدام به پخش این سریال‌ها می‌کنند با رشد مخاطب همراه می‌شوند. تقویت شبکه‌های ماهواره‌ای باعث میشود سینماگران ما هم به سمت آنها بیشتر گرایش پیدا کنند و این باعث میشود تبلیغات به سمت ماهواره‌ها بیشتر شود واین یعنی تعامل.
متاسفانه در داخل کشور نه تنها چنین تعاملی اصلا وجود ندارد که اصلا به گسترش فعالیت و تقویت رسانه ملی فکر نمی‌شود، اما آقای عسگرپور تا به اینجا بیشتر درباره سطح ماجرا صحبت کردیم، یعنی دریافت‌های مستقیم از تبلیغات فیلم‌ها در ماهواره‌ها را بررسی کردیم، اما اینجا بد نیست کمی زیربنایی به این ماجرا بپردازیم، شما اشاره کردید اگر نمودار رسم کنیم تمام راه های فیلمسازان به خارج می‌رسد، ولی ما هم برای شما از جنبه دیگر نمودار رسم می‌کنیم و از تناقض‌ها و تبعیض‌ها در این نمودار می گوییم. اگرچه در وهله اول این فروش قطعا برای بخشی از سینمای ایران مفید است اما پرسش اینجاست چرا مدیران سینما این فروش را به دوران مدیریت خود نسبت می‌دهند و این فروش را از عملکرد مطلوب خود ناشی می‌دانند؟ مگر سهم عمده فروش از تبلیغات ماهواره نیست؟ مگر ماهواره در معنای کلی کلمه امر مذمومی نیست؟ آیا این تناقض نیست؟
به عقیده من تبعاتی که این ماجرا دارد بسیار مهم است.
از سوی دیگر پرسشی که مطرح می شود اگر مدیران به دنبال گردش اقتصاد و فروش فیلم‌ها در سینما هستند چرا از اکران و نمایش فیلم‌های اجتماعی خوب مثل برادران لیلا و تفریق و... جلوگیری می‌کنند؟ اگر فروش خوب است چرا سینمای اجتماعی را محدود کردند؟ چرا قاطبه سینماگران شاخص اجتماعی امروز بیکار هستند و نمی‌توانند کار کنند؟ این تناقض نگران‌کننده نیست؟ به عنوان مثال اکران فیلم اجتماعی از رخشان بنی‌اعتماد یا اصغر فرهادی آن‌هم بدون تبلیغ در ماهواره، آیا پرفروش نخواهد شد؟ چرا این فیلمسازان نباید امروز فیلم بسازند؟ اصلا اگر فروش خوب است چرا تبلیغ در ماهواره‌ها را رسما اعلام نمی‌کنند؟
اتفاقا معتقدم در دوره‌ای هستیم که مخالفین سینمای متفکر ایران که مایلند شمایل غیرعمیقی ازسینمای چند دهه گذشته وجود داشته باشد، با بخشی از آقایان حاکمیت در کنار هم قرار گرفتند و با هم خواسته یاناخواسته هم‌جهت شده‌اند. به بیانی دیگر مجموعه‌ای از حاکمیت نظری دارد و بیشتر اوقات درحدشعاراز ارزش‌ها می‌گوید بدون اینکه توان توضیح درست داشته باشد با سینمای متفکر که غالبا دیدگاه انتقادی دارد مقابله می‌کنند، در خارج از کشور هم طی چندسال گذشته جریان‌هایی شکل گرفته که مایل است سینمای تفکربرانگیز ایران حضوررسمی نداشته وحالا این دو جریان در کنار هم به سینمای ایران لطمات جدی می‌زنندهرچند در ظاهر با هم مخالفند اما در عمل کنار هم هستند، در پاسخ به سوال شما باید بگویم که بله فعلا بخش مهمی از سینمای ایران فعال نیست. عده ای از فروش فیلم‌ها سودهایی می‌برند که اتفاقا نوش جان‌شان، در شرایطی قرار گرفتیم که اگر نقد می‌کنیم باید بلافاصله تمجید هم کنیم، چون معمولا از جانب مدیران کم تسلط سطحی‌نگر به منتقدان وضع موجود حمله میشود که شما با موفقیت همکاران‌تان مخالفید و شما اساسا با موفقیت سینما مخالفید و به این نحو سینماگران را به جان هم می‌اندازند، به همین دلیل لابه‌لای صحبتم می‌گویم که باور کنید از فروش فیلم‌های همکاران خوشحالم اما وقتی حرف از رونق می‌زنیم این واقعا مربوط به بخش نسبتا کم سینمای ایران میشود. مفهوم و واژه رونق گستردگی دارد و ما وقتی از رونق صحبت می‌کنیم از یک صنعت حرف می‌زنیم. از رونق صحبت می‌کنیم اما نزدیک به ۷۰درصد همکاران کارگردان ما چندسال است که بیکارند. این کجایش اسم رونق دارد؟ البته تعداد زیادی از سالن‌های سینما به واسطه بعضی فیلم‌ها پرمخاطب میشود که این میشود سود صاحبان سالن ولی تعداد کمی از کارگردانان و تهیه‌کنندگان ما کار می‌کنند، حتی تعداد کمی از بازیگران ما کار می‌کنند. شما به فیلم‌ها و سریال‌ها نگاه کنید، چند بازیگر هستند که در حال حاضر مشغول به کار هستند پس بقیه کجا هستند؟
این اسمش را می‌توانیم رونق بگذاریم؟
رونق بخشی ازسینماست ونه سینما به مفهوم کلی، به نظر من مسوولان لطف کنند واژه رونق را اینقدر به کار نبرند.این اعداد و فروش سالن های سینما بخش کمی از کل مجموعه سینما را شامل میشود، در صورتی‌که در حال حاضر می‌بینیم به جای آنکه زمینه‌ای ایجاد شود تا کورسوی امید ایجاد شود تا بقیه اهالی سینما هم بتوانند کار کنند اما جریان نظارتی به گونه‌ای عمل می‌کنند که تنها بخشی از سینما فعال است و بخش زیاد دیگری غیرفعال، اینکه اسمش رونق نیست، درحالی که مزیت نسبی فرهنگی و هنری سینمای ایران با سینمای جدی و تفکربرانگیز بوده است که من معتقدم این بخش را در حال حاضر به مقدار بسیار زیادی از دست دادیم، مگر اینکه فیلمسازان با شرایط اقتصادی و روحیات خودشان فیلمی تولید کنند و در دنیا منتشر کنند که آن قسمت از سینما کارکرد خودش را دارد، ولی درخصوص فیلمسازان صاحب اصول وسبک عملازمینه‌ای برای فعالیت‌شان وجود ندارد و اگر هم بخواهند فعالیت کنند، نمی‌توانند چون قواعدی که در سینمای ایران در حال حاضر وجود دارد با قواعدی که آنها به آن پایبند هستند فاصله دارد و به آن تن نمی‌دهند.
اینجا همان جایی است که همان دو جریانی که گفتم برای از بین بردن بخش مهمی از سینمای ایران که حضورشان مزیت نسبی است همگام می‌شوند.امیدوارم سازندگان فیلم‌های پرفروش فراموش نکنند که بخشی از امکان فعالیت مستمری که برای آنها به وجود آمده مرهون فعالیت درخشان فیلمسازان روشنفکر و متفکر است که مسیررابرای سینمای پرآوازه ایران شکل داده تا برای جریان‌های مختلف محترم شمرده شود، تصور اینکه به تدریج سینمای متفکر از زیست بوم سینمای ایران حذف شود و بقیه این زیست بوم که فعلا مترادف شده با فیلم‌های کمدی بتواند بار فرهنگی سینما را به دوش بکشد بسیار ساده‌انگارانه است.
جالب، سکوت مدیران در این باره است.
مدیران که فعلا تلاش‌شان روی فروش بالا به هر قیمتی است و ظاهرا آن‌قدر پروانه ساخت فیلم کمدی صادر شده یا درخواست شده که خودشان به این موضوع پی بردند.
حتی اعلام کردند که دیگر فیلم کمدی در اولویت ما نیست و گفتند درخواست پروانه ساخت برای فیلم کمدی ندهید.
الان سینما یک مدل خاص رواج پیدا کرده است، قبل از انقلاب می‌گفتند مرحوم بیک ایمان‌وردی درسال چند فیلم همزمان با هم کار می‌کرد طوری که ممکن بودبا همان لباس فیلم اول سر فیلم دوم و سوم هم حاضر می‌شد، الان شما نگاه کنید اکثر پلان فیلم‌های پرفروش خیلی شبیه هم شده‌اند، (باز اینجا تاکید می‌کنم که این نوع فیلم‌ها باید ساخته شود و فروش داشته باشند) ولی کیفیت هم باید داشته باشند یا نه؟ البته من بیشتراین مشکلات را از نگاه وعملکردمدیران می بینم که نگاه بلندنظرانه به اداره سینما ندارند تا زمینه ایجاد شود که فیلمسازانی که مزیت نسبی برای سینما هستند هم فعالیت کنند. غم‌انگیزتر آنجاست که امروز بخش رسمی سینما که تریبون دارند به بخش دیگر و ارزشمند سینما حمله می‌کنند. شما به فهرست چهل ساله سینمای ایران و فیلم‌هایی که در سینمای ایران ساخته شده، نگاه کنید ببینید از کجا به کجا رسیدیم.
اتفاقا به نکته‌ای اشاره کردید که مدنظر ما بود. دوره‌ای بود که عباس کیارستمی پرچمدار سینمای ایران بود، درحالی که الان سینمای کمدی فاقد کیفیت پرفروش می‌شوند و مدیران از این فروش فخر می‌فروشند و فیلم‌های کمدی پرچمدار سینمای ایران شده و جهان هم ما را با این فیلم‌های کمدی رسمی می‌شناسد. جناب عسگرپور! نیک می‌دانید اگر ما به تبلیغات فیلم‌ها در ماهواره‌ها ایراد می‌گیریم بخش‌های مختلف دارد. یک بخش هم همین نگاهی است که جهان به سینمای ایران از طریق ماهواره‌ها دارد.
در دهه شصت زمانی که جنگ بود مدیران ما تلاش کردند ارتباطات بین‌المللی برقرار کنند درحالی که ایران درگیر جنگ با عراق بود بخش فرهنگی کار خودش را بکند و ایران با فیلم‌هایش در جهان شناخته شود و نگاه‌ها به سمت ایران باشد. اواخر دهه شصت بود که هفته فیلم ایران در امریکا برگزار شد و تعداد زیادی از فیلمسازان شناخته شده و معتبر فیلم‌های‌شان در این رویداد شرکت کرد. همان زمان که مخالفان تظاهرات به راه انداخته بودند وخاطره معروف عباس کیارستمی با پرویز صیاد هست که به او گفت من بیرون سالن با پلاکارد می‌ایستم تو به سالن برو و فیلم ببین.
می‌خواهم بگویم آن زمان اینگونه از سینمای روشنفکر دفاع می‌کردند شما درنظر بگیرید که الان هفته فیلم دراروپاوامریکا برگزار کنیم چه دستاوردی آقایان برای نمایش آثارموردعلاقه‌شان در این رویداد دارند؟ سینمای متفکر و روشنفکر را که از بین بردند، این فیلم‌های پرفروش می‌شوند نماینده سینمای ایران؟ البته من معتقدم نسل جوان با استعداد زیادی داریم که می‌توانند پرچم‌های سینمای ایران در دنیا راهمچنان بالا ببرند اما یازمینه کار برای‌شان فراهم نیست یا مجبورند به سمت پول و سرمایه و دلخوشی سینماداران بروند ودرچرخه کمدی‌سازی مدل فعلی قرار بگیرند و این برای سینمای ایران نه تنها بد است که فاجعه است. زمانی بود که در جشنواره‌های مهم خارجی هر سال فیلمی به صورت رسمی از ایران داشتیم. در حال حاضر فقط بگیر و ببند و توبیخ است که چرا فیلم‌ها بدون مجوز در جشنواره‌های خارجی شرکت می‌کنندو وزارت ارشاد مجبور است جلوی این فیلم‌ها را بگیرد. درحالی که باید فضای کار برای سینماگران باز شود تا فیلم‌ها در مسیر رسمی و بدون دعوا در چنین رویدادهای معتبری شرکت کنند. قبلا رنگ‌آمیزی تنوع فیلمسازان در سینمای ایران زیاد بود ولی در حال حاضر بخش زیادی از سینماگران دیگر امکان فعالیت ندارند. ازطرفی غلبه نگاه امنیتی رایج دردستگاه‌های امنیتی برنگاه فرهنگی مدیران روزگار ناخوشایندی رابرای سینما رقم زده است.
جناب عسگرپور! نکته‌ای که در آخر به آن اشاره کنیم، آیا تبلیغات ماهواره‌ای که فروش هرچه بالای فیلم‌های سینمای ایران آن‌هم به صورت تبعیض‌آمیر به دنبال دارد، باعث نفوذ تفکر سرمایه‌داری در سینما میشود؟ چون در حال حاضر در سینما همه چیز به پول خلاصه شده، تهیه‌کننده‌ها فیلم کمدی می‌سازند چون بازگشت سرمایه دارد و حرف پول در میان آنهاست، سینماداران فیلم کمدی اکران می‌کنند چون بازگشت سرمایه دارد، جالب اینکه فیلمسازان مدعی تفکر هم سمت ساخت فیلم کمدی رفتند، آیا رواج چنین تفکری درست است؟ نکته مهم‌تر اینکه آیا وقتی تهیه‌کننده‌ای از نمایش فیلمی سود هنگفت می‌کند آیا این دریافت هزینه نباید در سینما منتشر شود؟ یا اینکه فقط مختص به تهیه‌کننده است؟ از این منظر که در کشورهای خارج از سودهای کلان حاصل از فیلم‌های پرفروش تهیه‌کننده باید دو، سه فیلم تجربی هنری بسازد و دست فیلمسازان جوان را بگیرد... در ایران انگار اوضاع فرق می‌کند. نظر شما در این مورد چیست؟
با توصیه‌های اخلاقی نمی‌توان یک زیست بوم را اداره کرد، تهیه‌کننده و سرمایه‌گذار ما هم حاصل شرایط کشور هستند، با مجموعه‌ای از دولت مواجهیم که از راه‌های گوناگون از مردم عوارض و مالیات و... می‌گیرد، هزینه‌های زندگی را به شدت بالا می‌برد، ارزش پول ملی را به بدترین حالت می‌رساند و بعد توقع فرزندآوری و حال خوب و نشاط از مردم دارند. واقعا نمی‌دانم با چه رویی چنین توقعاتی از جامعه دارند؟ دیگر دست در جیب مردم کردن جزو ساختار کشور شده است.
تهیه‌کننده و سرمایه‌گذارونهایتا تولیدفیلم هم محصول همین شرایط است (همین‌جا بگویم که اغلب با سرمایه‌گذار در سینما مواجه هستیم تا تهیه‌کننده). شما به صنعت خودروسازی نگاه کنید. همین چند وقت پیش بود که رسما اعلام شد که یک شرکت خودروساز نزدیک به چند هزار میلیارد از مردم زیادی گرفته است با خودم گفتم اگر فقط همین یک مورد مدیران خودروسازی مجبور شوند پول زیاد گرفته شده از مردم را به آنها پس دهند مردم به این نتیجه می‌رسند که با نظامی مواجه هستند که با عدالت با آنها رفتار می‌کند و حقوق آنها را رعایت می‌کند ولی نتیجه چه شد می‌فهمید در یک جریانی این تبلیغات باید اتفاق می‌افتاد، همین و بس، اصلا مگر سابقه‌ای از پس دادن وجود داشته که این دومی‌اش باشد؟ در چنین زیست بومی دیگر به سختی میشود از تعهد و اخلاق و سلامت فرهنگی گفت. وقتی هم به دست‌اندرکاران جدیدی که سود زیادی برده‌اند از مسوولیت اجتماعی می‌گویی در ظاهر تایید می‌کنند ولی در دل پوزخند می‌زنند، به نظرم خیلی تقصیر آنها نیست، چراکه بیشترشان در زیست بومی که شالوده‌اش در عملکرد مسوولین مشخص است، رشد کرده‌اند.
آقای عسگرپور! به عنوان پرسش آخر با تبلیغات فیلم‌ها در ماهواره موافق هستید یا مخالف؟
مخالفم اما به تهیه‌کننده‌ها حق می‌دهم وقتی در داخل با بی‌مهری مواجه می‌شوند برای بازگشت سرمایه به ماهواره متوسل شوند. وقتی صحنه کشور ما از نخبگان خالی شده، وقتی مدیران ما فهم دقیقی از اداره حوزه‌های فرهنگ و هنر را ندارند، وقتی می‌گوییم فروش بالای چند فیلم رونق کل سینما به شمار نمی‌رود، تازه از آنجا مساله ما با آنها شروع میشود و آنها سینماگران را به جان هم می‌اندازند که شما از فروش فیلم همکاران‌تان راضی نیستید و مساله را سخیف جلوه می‌دهند.
در دوره‌ای هستیم که مخالفین سینمای متفکر ایران که مایلند شمایل غیرعمیقی از سینمای چند دهه گذشته وجود داشته باشد، با بخشی از آقایان حاکمیت در کنار هم قرار گرفتند و با هم خواسته یا ناخواسته هم‌جهت شده‌اند.
اگر نقد می‌کنیم باید بلافاصله تمجید هم کنیم، چون معمولا از جانب مدیران کم تسلط سطحی‌نگر به منتقدان وضع موجود، حمله میشود که شما با موفقیت همکاران‌تان مخالفید و شما اساسا با موفقیت سینما مخالفید و به این نحو سینماگران را به جان هم می‌اندازند.
از رونق صحبت می‌کنیم اما نزدیک به ۷۰درصد همکاران کارگردان ما چندسال است که بیکارند، حتی تعداد کمی از بازیگران ما کار می‌کنند، شما به فیلم‌ها و سریال‌ها نگاه کنید چند بازیگر هستند که در حال حاضر مشغول به کار هستند پس بقیه کجا هستند؟
الان هفته فیلم در اروپا و امریکا برگزار کنیم چه دستاوردی آقایان برای نمایش آثار مورد علاقه‌شان در این رویداد دارند؟ سینمای متفکر و روشنفکر را که از بین بردند، این فیلم‌های پرفروش می‌شوند نماینده سینمای ایران؟
معتقدم نسل جوان با استعداد زیادی داریم که می‌توانند پرچم‌های سینمای ایران در دنیا را همچنان بالا ببرند، اما یا زمینه کار برای‌شان فراهم نیست یا مجبورند به سمت پول و سرمایه و دلخوشی سینماداران بروند و در چرخه کمدی‌سازی مدل فعلی قرار بگیرند و این برای سینمای ایران نه تنها بد است که فاجعه است.
زمانی بود که در جشنواره‌های مهم خارجی هر سال فیلمی به صورت رسمی از ایران داشتیم. در حال حاضر فقط بگیر و ببند و توبیخ است که چرا فیلم‌ها بدون مجوز در جشنواره‌های خارجی شرکت می‌کنند و وزارت ارشاد مجبور است جلوی این فیلم‌ها را بگیرد. درحالی که باید فضای کار برای سینماگران باز شود تا فیلم‌ها در مسیر رسمی و بدون دعوا در چنین رویدادهای معتبری شرکت کنند.
دیگر دست در جیب مردم کردن جزو ساختار کشور شده است. تهیه‌کننده و سرمایه‌گذار و نهایتا تولید فیلم هم محصول همین شرایط است.
به‌رغم اینکه مدیران دولتی (سینما) جلسات مکرر با مسوولان رسانه ملی بگذارند و از جلسات‌شان عکس بگیرند و تفاهمنامه هم امضا کنند اما در عمل می‌بینیم این تفاهم ها اجرایی نشده کما اینکه الان تعاملات به صفر نزدیک است.
۲۲۰۵۷
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1900028
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»